Jurisprudentie

Hof Amsterdam 3 juni 1977, ECLI:NL:GHAMS:1977:AB7142, NJ 1978, 601.

https://www.navigator.nl/document/id157519770603nj1978601dosred?ctx=WKNL_CSL_92

Hollende Kleurling, onderzoek lichaam en kleding, onrechtmatig bewijsmateriaal.

Een hele mooie uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam, bekend onder de naam ‘Hollende kleurling’ stelt een grens aan de bevoegdheden van de politie. In deze uitspraak wordt onder meer aandacht besteed aan het vraagstuk wanneer iemand kan en mag worden aangemerkt als verdachte. In deze zaak was onder andere de huidskleur van de verdachte doorslaggevend. Als twee verbalisanten een ‘kleurling’ zien rennen uit de richting van een café dat bekend staat als verzamelplaats van handelaren houden ze de man staande. Nadat de verdachte gefouilleerd werd troffen de agenten een wikkel heroïne aan. Het hof bepaalde uiteindelijk dat het feit dat de man een gekleurde huidskleur had, en uit de richting van dat café kwam gerend, de verbalisanten niet het recht gaf om de man als ‘verdachte’ aan te merken. Het bewijsmateriaal werd onrechtmatig verklaard en de man ging vrijuit.

 

HR 1 november 2016, ECLI:NL:HR:2016:2454, NJB 2016, 2073.

https://www.navigator.nl/document/id0d9fd0c5223d461fb42383f65b26ba33?ctx=WKNL_CSL_85

Zuiverheid van oogmerk, etnisch profileren, controlebevoegdheden.

In dit arrest van de Hoge Raad staat de vraag centraal hoever de controlebevoegdheid gaat van de politie tijdens een verkeerscontrole in de zin van de Wegenverkeerswet. In deze casus werden twee gekleurde mannen staande gehouden door de politie omdat, wat tijdens de procedure bleek, de agenten de heren hadden gecontroleerd omdat zij de combinatie van een dure auto en twee gekleurde mannen verdacht vonden. Door middel van een verkeerscontrole probeerde de agenten, met succes, meer informatie te achterhalen over de mannen, en dit leidde zelfs tot een doorzoeking van de auto. Uiteindelijk oordeelde de Hoge Raad dat de bevoegdheid om iemand staande te houden op grond van de Wegenverkeerswet werd misbruikt voor een ander doel. De verdachte werd vrijgesproken voor het bezit van cannabis.

 

Rb. Zwolle-Lelystad 12 februari 2008, ECLI:NL:RBZLY:2008:BC7318.

https://www.navigator.nl/document/id912ea7dc550540cc9021df18fba4b241?ctx=WKNL_CSL_10000001

Misbruik van bevoegdheden, woonwagenstandplaats, etnisch profileren.

Hoewel je bij de term ‘etnisch profileren’ gelijk zou denken aan onderscheid op basis van afkomst, ligt de definitie breder dan dat. Ook in geval van bijvoorbeeld een woonwagenkamp kan hier spraken zijn van etnisch profileren. Het gaat er hierbij om dat het gegeven dat het om een woonwagenkamp gaat, geen reden mag zijn tot om de bewoners te onderwerpen aan onderzoek, zo stelt de advocaat van de verdachte. De rechtbank ging hier echter niet in mee, maar wel werd verdachte vrijgesproken omdat hij de financiering van zijn bezittingen kon onderbouwen.

 

Hof ’s-Hertogenbosch 11 februari 2016, ECLI:NL:GHAMS:2015:5307.

https://www.navigator.nl/document/id02bb5c1f55a445e39f213e4b27622482?ctx=WKNL_CSL_135

Misbruik van bevoegdheden, verkeerscontrole, afgewezen.

In deze uitspraak van het Gerechtshof staat de bevoegdheid tot een verkeerscontrole in de zin van de Wegenverkeerswet 1994 centraal. In de casus werd de bestuurder van een auto onderworpen aan eens verkeerscontrole, terwijl de verdenking ging om een strafbaar feit uit de Opiumwet. De verdachte voerde aan dat er spraken zou zijn van misbruik van bevoegdheden. Het Gerechtshof ging hier niet in mee en oordeelde dat er geen spraken was van misbruik van bevoegdheden. Het hoger beroep werd afgewezen. Ook in deze uitspraak wordt een grens aangegeven.

 

Rb. Utrecht 15 december 2011, ECLI:NL:RBUTR:2011:BU9710.

https://www.navigator.nl/search/1703290123242169efb90d0f3d46bf865a73229da5a1d5

Misbruik bevoegdheden, controlebevoegdheid, politie registraties.

In deze uitspraak van de rechtbank gaat het om de vraag hoever de controlebevoegdheid van de politie strekt, bij (redelijke) vermoedens van een strafbaar feit. Daarnaast wordt beter duidelijk welke omstandigheid een redelijk vermoeden rechtvaardigen. De casus begint als twee surveillerende politieagenten ’s nachts een personenauto zien rijden in een wijk waar veel wordt ingebroken. De bijkomstigheden dat de agenten de mannen lijken de kennen, en de auto op naam staat van iemand die eerder betrokken is geweest bij een inbraak, gaven de politie in dit geval bevoegd om de auto een stopteken te geven, zo oordeelde de rechtbank. Een geluk voor de verdachten was dat zij alsnog werden vrijgesproken op grond van onvoldoende bewijsmateriaal. Ook in deze casus wordt een grens aangegeven.